1. Είστε πολύ κοντά στα τοπικά δρώμενα ως υπηρεσιακός παράγων δύο Υπουργείων σε θέσεις – κλειδιά, αλλά και ως βέρος Αιγιολάτρης! Τί διαπιστώσατε τα τελευταία χρόνια και πού καταλήξατε;
Το κακό είναι πως σ΄ αυτόν τον τόπο το κάθε πέρσι και καλύτερα έχει γίνει δόγμα. Θυμάμαι πως επί Δημαρχίας του αείμνηστου Γεώργιου Παναγόπουλου, οι παραινέσεις του και η επιμονή του να δει το Αίγιο να ακμάζει ήταν συνεχείς και αδιάλειπτες προς όλες τις κατευθύνσεις. Ξέρετε, εκείνο που κάνει κάποιον ηγέτη είναι το όραμα, ο συγκεκριμένος άνθρωπος είχε όραμα να δει το Αίγιο ως πραγματική πρωτεύουσα της Αιγιαλείας και ως πραγματική δεύτερη πόλη του Νομού μας. Αυτό ήταν το μόνο κίνητρο που τον οδηγούσε να χτυπάει τις πόρτες των Υπουργείων και να διεκδικεί.
Θυμάμαι πως όταν ήταν Υπουργός Δημοσίων Έργων ο Νίκος Ζαρντινίδης και εγώ ευρισκόμουν στη θέση του Διευθυντή του ιδιαιτέρου Γραφείου του καθώς και Ειδικός Σύμβουλος του σε θέματα Περιβάλλοντος, Πρασίνου και Ποιότητας Ζωής… ο αείμνηστος Δήμαρχος συζητούσε πώς μπορεί το Αίγιο να γίνει ελκυστικό και προσιτό, πώς θα αναπτυχθεί και θα προσελκύσει τουρίστες! Τότε κόψαμε το κονδύλι για την ανάπλαση της παραλιακής ζώνης για την οποία κατά καιρούς κονταροχτυπιέται ο πρώην δήμαρχος με τον νυν τίνος έργο είναι. Αυτό το έργο λοιπόν είναι έργο του Παναγόπουλου, όπως πολλά ακόμα που κατά καιρούς τα οικειοποιήθηκαν οι διάδοχοι του. Ο αείμνηστος Παναγόπουλος ήταν έξυπνος, επίμονος και υπομονετικός, προκειμένου να πετύχει τον σκοπό του! Όταν είδε τί γινόταν στο Υπουργείο από τον πολύ κόσμο στο ιδιαίτερο γραφείο του Υπουργού, έφυγε πάραυτα! Πήρε ένα ταξί και ήλθε στο σπίτι μου τότε στη Ν. Σμύρνη όπου ήσαν η γυναίκα μου και το μωρό μας! Γύρισα στο σπίτι κατά τις 4μμ, φάγαμε και κουβεντιάσαμε με ηρεμία μέχρι αργά το βράδυ.
Η πραγματικότητα είναι μια πως σήμερα δεν υπάρχουν ηγέτες, υπάρχουν άνθρωποι που δρουν και λειτουργούν με ιδιοτέλεια ορμώμενοι μόνο από το προσωπικό τους συμφέρον από τη μια και με πηγαδάκια από την άλλη. Φιλίες, κουμπαριές και συμφέροντα κάνουν κουμάντο σε αυτή την πόλη.
2. Πιστεύετε πως υπάρχουν κακώς κείμενα στην Αιγιάλεια που δεν αλλάζουν; Ποιους θεωρείτε υπεύθυνους γι΄ αυτά ή για άλλα που έχουν βελτιώσει;
Όπως προείπα πολλά είναι εκείνα που είναι επιζήμια, κάποια σας τα ανέφερα παραπάνω και είναι σίγουρο ότι πολλοί ευθυνόμαστε για όλα όσα συμβαίνουν. Κατ΄αρχάς υπάρχουν πολλοί παράγοντες και παραγοντίσκοι που επιθυμούν να έχουν ρόλο και λόγο, ενώ έχουν χάσει την μπάλα δηλαδή κάθε ίχνος αξιοπιστίας στην κοινωνία του Αιγίου.
Τον τελευταίο λόγο σε κάθε εκλογική αναμέτρηση έχει ο λαός! Έτσι έδειξε την πόρτα της εξόδου σε ορισμένους. Τώρα αν αυτοί δεν το καταλαβαίνουν ή η εμμονή τους για την εξουσία δεν τους αφήνει να το δουν είναι θέμα δικό τους. Αυτό όμως απαξιώνει αυτή την πόλη και τους πολίτες της. Όλα αυτά εξυπηρετούν παλιές συνήθειες, παλιές παρέες και τροφοδοτούν την μισαλλοδοξία. Άλλοι πάλι περπατάνε, συμπλέουν και συνεργάζονται με πρωτοπαλίκαρα αυτούς που κάποια άλλη εποχή τους έβριζαν από την κορυφή ως τα νύχια. Το καλό είναι να φεύγει κανείς με αξιοπρέπεια στο απόγειό του και όχι να φθείρεται. Επιτέλους ας αφήσουν τα κόμματα την κοινωνία να επιλέξει ποιόν επιθυμεί.
3. Από τί έχει ανάγκη η Αιγιάλεια σήμερα; Θεωρείτε ότι μας λείπουν πολλά;
Υπό το πρίσμα της οικονομικής κρίσης η απάντηση είναι μια και ουσιαστική: ΑΝΑΠΤΥΞΗ…. Το να το λες είναι εύκολο, πώς όμως πραγματοποιείται; Εδώ λοιπόν θα μου επιτρέψετε να χρησιμοποιήσω τη λέξη «μαγκιά» του εκάστοτε Δημάρχου. Το ζήτημα είναι να βρεθεί εκείνος που θα στηρίζει με όλες του τις δυνάμεις την ελεύθερη οικονομία και θα προσπαθήσει να φέρει επενδυτές στον τόπο. Ξέρουμε όλοι ότι η πόλη του Αιγίου δεν έχει μια ξενοδοχειακή μονάδα, όταν κάποτε είχε πάνω από τρία τουλάχιστον ξενοδοχεία. Ξέρετε ότι δεν υπάρχουν ράμπες έτσι ώστε να έχουν ουσιαστική πρόσβαση τα ΑΜΕΑ, τα πεζοδρόμια γλιστρούν επικίνδυνα ακόμα και για εμάς. Χόρτα σε παιδικές χαρές ακόμα και στο πάρκο των υψηλών Αλωνίων, σκουπίδια, παιδικές χαρές, μικρά καλαθάκια στις πλατείες άφαντα. Και τώρα ακόμα θέλουν να μεταφέρουν τη διοίκηση του λιμανιού στην Πάτρα, τί να σχολιάσει κανείς; Το Αίγιο χρειάζεται πολλά πάρα πολλά. Το ζήτημα είναι, τί προτίθεται να κάνει κάποιος γι΄ αυτό. Αυτό είναι το βασικό ερώτημα που πρέπει να τίθεται σε όλους όσους θεωρούν τον εαυτό τους επίδοξο σωτήρα της πόλης. Βεβαίως δεν θα αναφερθώ αριθμητικά και αναλυτικά στο τί χρειάζεται το Αίγιο και η Αιγιάλεια, για να αναβαθμιστούν και εύλογα δεν έχω σκοπό να ανοίξω τώρα τα χαρτιά μου! Θα γίνει κι αυτό στο κατάλληλο timing.
4. Mε το θέμα της «Παραλιακής ζώνης» παίξατε ρόλο καθοριστικό! Θα υπάρξει μεγαλύτερη μελλοντική ανάπτυξη στη συγκεκριμένη περιοχή;
Από την πρώτη φορά που ήρθαμε σε συνεννόηση με τον αείμνηστο Παναγόπουλο για το γκρέμισμα των ερειπίων – αποθηκών, που ήταν εγκαταλελειμένες- μισογκρεμισμένες και εστία μόλυνσης, είπαμε ότι όλο αυτό το κομμάτι θα μπορούσε να αποτελέσει το καλύτερο σημείο για την ανάπτυξη του παραλιακού μετώπου. Θα μπορούσε να το έχει διαχειριστεί ο Δήμος προς το συμφέρον της πόλης. Ξέρετε ότι από την Αλυκή έως και το λιμάνι όλο αυτό το μέτωπο, εκτός από τη χρήση που του κάνουν τα εκεί μαγαζιά, θα μπορούσε να αποτελέσει φιλέτο προς αξιοποίηση; Θα μπορούσαν έμπειροι αρχιτέκτονες, μηχανικοί και αρχιτέκτονες τοπίου να φτιάξουν όμορφα καλαίσθητα μαγαζάκια, η μαρίνα λίγο πιο πέρα να γίνει ακόμα πιο όμορφη και με καλύτερες προδιαγραφές, να αξιοποιηθεί ο χώρος του παλιού σιδηροδρομικού σταθμού όπως σε άλλες χώρες κρατώντας το στοιχείο της διαχρονικότητας και την αξία της παλαιότητας. Θα μπορούσε να έχει γίνει ένα κέντρο πολιτισμού και ανάπτυξης όπου θα παρουσιαζόταν η ιστορία του Αιγίου, επίσης μια ωραία καφετέρια ή ένα βιβλιοπωλείο κάτι σαν τον Ιανό της Αθήνας, καφετέρια και βιβλιοπωλείο στα Ευρωπαϊκά Πρότυπα με θέα τον Κορινθιακό, τί πιο όμορφο από αυτό; Πολλά θα μπορούσαν να έχουν γίνει, αρκεί να υπάρχει καλή θέληση και μεράκι. Αυτά τα δύο είναι πρωταρχικά στοιχεία δημιουργίας.
5. Πώς βλέπετε τη λειτουργία της παρούσας Δημοτικής Αρχής;
Θα μπορούσε να τα έχει πάει πολύ καλύτερα, αν υπήρχαν ανοιχτά αυτιά και μάτια προς την κοινωνία της Αιγιάλειας. Δυστυχώς πλην ελαχίστων φωτεινών εξαιρέσεων, που κάνουν τη διαφορά, όλοι οι υπόλοιποι λειτουργούν με παλαιοκομματικές συμπεριφορές της δεκαετίας του 80. Με λίγα λόγια είμαστε στο ίδιο πολυπαιγμένο έργο θεατές. Για μια ακόμα φορά μετράει η δημοτική αρχή το χρόνο μέχρι το 2023 να πει για μια ακόμα φορά ΘΑ και ΝΑ και να εκλέξει αυτούς που εκείνη επιθυμεί να λάμψουν εκ νέου δια της απραξίας τους. «Τί είχες Γιάννη; Τί είχα πάντα» που λέει και η παροιμία. Θέσεις να μοιράζονται και ημέτεροι να βολεύονται και ας πάει ο τόπος να πνιγεί. Βαφτίσια, γάμοι, κηδείες και μνημόσυνα είναι στις υποχρεώσεις των δημοτικών αρχόντων. Ποιος νοιάζεται αν ο παράδρομος της Μητροπόλεως είναι γεμάτος από σκουπίδια ή αν η παιδική χαρά είναι ρημαγμένη και κρέμονται τα σίδερα; Σιγά καλέ ψιλά γράμματα. Προσωπικά όχι μόνο αυτή τη δημοτική αρχή αλλά διαχρονικά στο Αίγιο βλέπω ένα μουντό χρώμα αδιαφορίας, απάθειας και μιζέριας.
Όταν πριονίζεις ή αδιαφορείς με τον έναν ή τον άλλο τρόπο τη δρομολόγηση του ferry boat, γιατί πιθανόν δεν αρέσει η … μούρη του πλοιοκτήτη σε κάποιον δευτεροβάθμιο ή τριτοβάθμιο ηγεμονίσκο της δημοτικής εξουσίας, βυθίζεις την πόλη στην ανυπαρξία επικοινωνίας και διασύνδεσης με την απέναντι στεριά. Το ίδιο γίνεται, όταν δεν έχεις πενταετές πρόγραμμα δημιουργίας και ανακατασκευής δρόμων στα ξεχασμένα χωριά. Πρέπει να μικρύνουν πολύ οι αποστάσεις.
6. Aπό παλιά ακούγεται το όνομά σας και ως Δήμαρχος. Τώρα που ολοκληρώσατε τη θητεία σας στο Υπουργείο, σκέπτεστε να διεκδικήσετε τον δημαρχιακό θώκο;
Αυτή τη στιγμή εκείνο το οποίο μπορώ να σας πω με απόλυτη βεβαιότητα είναι ότι αγαπώ αυτόν τον τόπο. Απ΄ όποια θέση κι αν κατείχα προσπαθούσα με κάθε τρόπο και μέσο να τον βοηθήσω. Ήμουν και είμαι πάντα δίπλα σε όλους όσους στήριζαν την πόλη και ζητούσαν κάτι γι΄ αυτήν. Για να επιχειρήσει κάποιος κάτι τέτοιο, θα πρέπει να προκύψει μια ομάδα νέων ανθρώπων που δεν έχουν αναμιχθεί ενεργά και ανεπιτυχώς στα δημοτικά πράγματα και κυρίως δεν ντουφεκάνε το χιλιάρικο στον αέρα και δεν κοιτάζουν να διορίσουν συγγενικά τους άτομα στον Δήμο. Με τα παλιά υλικά δεν υπάρχει η δυνατότητα να κάνεις κάτι νέο και ο Δήμος θα συνεχίσει την τρελή πορεία του στο κενό. Οι παρέες έγραφαν και γράφουν ιστορία σ΄ αυτή την πόλη μαζί με τα οργανωμένα κέντρα εξουσίας, που την έχουν καταστρέψει. Ο αγροτικός πληθυσμός πρέπει να αφυπνιστεί και να ξεφύγει από τα κέντρα αυτά, που δυναμώνουν τους ολίγους και πετάνε ένα ξεροκόμματο στους πολλούς. Για να γίνει κανείς δήμαρχος,δεν αρκεί ο «ΚΑΗΜΟΣ» Πρέπει να έχει ΟΡΑΜΑ, ΕΜΠΕΙΡΙΑ και ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ.
Αν είναι να αλεστώ στην κρεατομηχανή των αποτυχημένων και απαξιωμένων της τελευταίας 20ετίας, δεν με απασχολεί το Δημαρχιλίκι. Από δημοσιότητα και αξιώματα δόξα τον θεό. Πιστεύω ότι τα έχω εξαντλήσει και μάλιστα σε επίπεδο δύο τεράστιων Τεχνικών Υπουργείων με υψηλές ευθύνες απ΄ όπου πέρασα με πολύ καλό βαθμό, εύφημες μνείες, τιμητικές διακρίσεις και βραβεύσεις και μάλιστα σε πολύ νεαρή ηλικία. Αρκεί μόνο να αναφερθώ στο γεγονός ότι επί Υπουργίας Ν. Ζαρντινίδη (1979), ανέλαβα τα καθήκοντα του Διευθυντή του γραφείου του Υπουργού, αφότου χώρισε ο αδελφός μου με την κόρη του. Αυτό τα λέει όλα. Τα λόγια είναι περιττά, μεγαλύτερη καταξίωση απ΄ αυτή δεν υπάρχει.
7. Τί ονειρεύεστε για την γενέτειρα πόλη σας, που ζείτε και αγωνίζεστε με πολλούς τρόπους;
Θα ήθελα να δω και πάλι το Αίγιο της ακμής να ανθίζει. Αυτή τη στιγμή το Αίγιο όπως και η χώρα διανύει περίοδο παρακμής και σήψης. Αυτό είναι που με στενοχωρεί περισσότερο απ΄ οτιδήποτε άλλο. Κάποτε το Αίγιο ήταν κέντρο πολιτισμού και εμπορίου, τα μαγαζιά γεμάτα κόσμο, στους δρόμους και τις πλατείες νέα παιδιά. Η καρδιά του Αιγίου χτυπούσε δυνατά. Ο πατέρας μου – χρόνια επαγγελματίας στην Ερμού- γυρνούσε κάθε μεσημέρι χαρούμενος, διότι δούλευε πολύ καλά, αλλά και στενοχωρημένος που δεν προλάβαινε κυριολεκτικά να εξυπηρετήσει όλους τους πελάτες! Τώρα η Ερμού είναι άδεια! Σήμερα μιζέρια, θλίψη και κατήφεια.. αυτό θέλω να δω να αλλάζει. Θέλω να δω το Αίγιο να γίνει πόλος έλξης επενδυτών και τουριστών, θέλω να δω τα μαγαζιά της πόλης μας γεμάτα κόσμο. Τις καφετέριες και τους χώρους εστίασης να σφύζουν από ζωή, θέλω να βλέπω νέα παιδιά στις πλατείες να παίζουν, θέλω να βλέπω μια πόλη καθαρή, προσεγμένη και καλαίσθητη, θέλω να δω όσους αναλαμβάνουν τα ηνία της πόλης να στρώνονται στη δουλειά και να νοιάζονται αληθινά για τούτο τον τόπο. Αυτά θέλω να δω στο Αίγιο, όπου αγάπησα, αγαπώ και έχω στην καρδιά μου.
Σκέφτεται κανείς πώς είναι δυνατόν μια πόλη που χωράει τόση ομορφιά να βρίσκεται σήμερα στην απραξία;