Συντάχθηκε από Ηλίας Ασπρούκος

Πίνοντας τον καφέ μου καθημερινά σε καφετέρια απέναντι από τον κήπο των Ψηλών Αλωνίων και διαβάζοντας στα τοπικά ΜΜΕ για την προσπάθεια ανθοστολισμού της Ευθυμίου Γάτου και αργότερα της Ανδρέου Λόντου, σκέπτηκα να γράψω λίγες σειρές για την όλη κατάσταση στο πράσινο της πόλης μας.

Το πρώτο που έχω παρατηρήσει και που έχω γράψει στο παρελθόν είναι τα κλαδιά των φοινικοειδών να πέφτουν ξερά στο πεζοδρόμιο της Μητροπόλεως με κίνδυνο να τραυματίσουν σοβαρά τους περιπατητές που διέρχονται αμέριμνοι από το πεζοδρόμιο.

Η συντήρηση του κήπου χαρακτηρίζεται από ανεπαρκής έως μηδενική. Δεν έχω δει ποτέ ανθοκηπουρούς ή άλλο προσωπικό να ασχολείται με την περιποίηση του κήπου και τον καλοπισμό του.

Παρατηρεί κανείς μπορντούρες χωρίς συνέχεια, με το 80%της επιφάνειας του κήπου να είναι εκτεθειμένο στις ακτίνες του ήλιου. Δεν υπάρχει ή δεν φαίνεται πουθενά ανανέωση του υπάρχοντος φυτικού υλικού. Το γκαζόν είναι με πολλές διακοπές και τα υπάρχοντα φυτά παρουσιάζουν έλλειψη ζωτικότητας. Βέβαια δεν μιλάμε για καταπολέμηση ασθενειών και για επαρκή αριθμό σημείων ξεκούρασης ιδιαίτερα για τους μεγάλους επισκέπτες (παγκάκια). Γενικά η εικόνα είναι απογοητευτική  και στην πλατεία των υψηλών αλωνίων. Παγκάκια που έχουν ξηλωθεί από αθίγγανους παραμένουν στην τύχη τους εδώ και πολύ καιρό.

Αυτό το απείρου κάλλους μπαλκόνι που διαθέτουν τα ψηλά αλώνια έχει μετατραπεί σε μια τραγική φιγούρα.

Αντικρίζει κανείς μια κατά φαντασία παιδική χαρά για τους μικρούς μπόμπηρες στο πίσω μέρος. Ο χώρος αυτός πρέπει να αναμορφωθεί στο σύνολό του.

Ας δούμε όμως καλύτερα το θέμα της συντήρησης. Απ’ ότι γνωρίζω οι ανθοκηπουροί αντί να είναι σε τακτική βάση και να συντηρούν τον κήπο έχουν πιάσει μια θεσούλα στα τρία κτίρια που διαθέτει ο Δήμος και λουφάρουν, κάνοντας το περιβάλλον στα γραφεία ασφυκτικό.

Περιμένουν να προσλάβουν τους δυμινήτες για να τους ξεζουμίσουν και να τους στύψουν σαν λεμονόκουπες. Αλλά και αυτό δεν μπορούν να το επιτύχουν. Κάποια στιγμή πίνοντας τον καφέ μου βρήκα ένα δυμηνίτη στις 12 το μεσημέρι να ανηφορίζει την Μητροπόλεως. Τον ρώτησα πως έφυγε από τις 12 από τη δουλειά του και μου απάντησε: «Δεν καταλαβαίνεις κ. Ηλία».

Έτσι ο κήπος έχει αφεθεί στην τύχη του αφού το εργατικό δυναμικό πετυχαίνει τα ρουσφέτια του για άγρα εκλογικών σταυρών. Οι αντιδημαρχίες πλην ελαχίστων εξαιρέσεων δεν έχουν δοθεί σε άτομα που να κατέχουν  το αντικείμενο αλλά βρίσκονται σε ένα κύκλο ισορροπιών και επιρροών. Μη ξεχνάμε ότι και ο σημερινός Δήμαρχος ήταν επικεφαλής των περιβαλλοντικών θεμάτων στην προηγούμενη Δημαρχία του κ. Θεοδωρακόπουλου. Θα ήταν άξιο μιας έρευνας ένας πολύ καλός συμβολαιογράφος να ασκεί καθήκοντα περιβαλλοντολόγου.

Ο Νόμος δίνει το δικαίωμα στους τοπικούς άρχοντες να προσλαμβάνουν ειδικούς σε κάθε κατηγορία ενασχόλησης του Δήμου. Όμως αντί για τέτοιες επιλογές προτιμούν οι Δημοτικοί άρχοντες να παίρνουν συγγενείς ή ψηφοφόρους ή αποτυχημένους τουρίστες και δεν καταλαβαίνουν ότι αυτό λειτουργεί σε βάρος τους και βέβαια σε βάρος της πόλης.

Έτσι η πόλη λιμοκτονεί αφού ούτε αξιοθέατα υπάρχουν, ούτε σοβαρή ξενοδοχειακή μονάδα υπάρχει, ούτε φέρυ-μποτ και έτσι είναι απομονωμένη τουριστικά.

Αγαπητοί αναγνώστες το θέμα του φέρυ-μποτ μπορούσε να λυθεί με ένα πολύ μικρό πρόστιμο στους κατοίκους όλου του Δήμου. Τέτοιο που να μπορεί να το δώσει ο καθένας.

Αυτό όμως ποιος θα το κάνει; Αυτοί που φοβούνται τον ίσκιο τους. Τρέμουν μήπως χάσουν σταυρούς και δεν ξαναβγούν. Εκεί όμως είναι η μαγκιά με την καλή έννοια, να βάζεις το Αίγιο και τους κατοίκους πάνω από τα ψηφαλάκια σου. Θα έχω και συνέχεια στο επόμενο τεύχος.

Λίγα λόγια για το συντάκτη του άρθρου

Author: Ηλίας Ασπρούκος Email:[email protected]

Προηγούμενο άρθροΠιλοτικό πρόγραμμα στα φανάρια των δρόμων
Επόμενο άρθροΤραυματισμένη χελώνα καρέτα-καρέτα στο Ναύπλιο