Συντάχθηκε από Ηλίας Ασπρούκος

Πριν λίγες μέρες άνοιξα μια κουβέντα με έναν Αιγιώτη νέο επιστήμονα, ο οποίος ζει εδώ και κάποια χρόνια στο εξωτερικό.

Έμεινα άναυδος όταν άκουσα τις ιδέες του και για το πώς με μικρά πράγματα μπορεί να αλλάξει η εικόνα όλης της Αιγιάλειας. Λίγο πριν το τέλος της συζήτησής  μας  του πρότεινα να κατέβει υποψήφιος για να υλοποιήσει τις ιδέες του. Εκείνος μου αντέτεινε σε σχεδόν έντονο ύφος… Που να πάω όταν υπάρχουν άλλοι πριν από μένα που έχουν καπαρώσει τη θέση αυτή; Στην αρχή γέλασα μετά το σκέφτηκα λίγο καλύτερα.

Πράγματι είχε ένα δίκιο αυτό το παιδί αν  αναλογιστεί κανείς ότι υπάρχουν άνθρωποι για τους οποίους δουλεύουν μηχανισμοί. Μεγάλος οργανισμός της Αιγιάλειας απασχολεί 200 άτομα στη βιομηχανική του δραστηριότητα, έχει 6000 οργανωμένα μέλη μέσα στα πλαίσια της Αιγιάλειας  και  15000 μέλη στην ευρύτερη περιοχή Πελοποννήσου και Ιονίων νήσων, όλος αυτός ο μηχανισμός έχει πάρει φωτιά και λειτουργεί με κάθε τρόπο και μέσο για συγκεκριμένο μελλοντικό υποψήφιο, ταυτόχρονα κομματικοί μηχανισμοί δύο κομμάτων δουλεύουν και εκείνοι πυρετωδώς. Και για να μην παρεξηγηθώ θα πρέπει να επισημάνω την αναγκαιότητα της συνύπαρξης αυτού του οργανισμού για την περιοχή. Έχει σώσει το ανθρώπινο δυναμικό του με την βοήθεια που του παρέχει ποικιλοτρόπως. Χωρίς την ύπαρξή τους σήμερα οι αγρότες θα είχαν βγει στους δρόμους με όλα τα επακόλουθα.

 Παρατηρώντας κανείς τα στοιχεία αυτά και κάνοντας ένα μικρό παραλληλισμό με την εκλογική δύναμη του υποψηφίου την προηγούμενη 8ετία, βλέπει ότι η εκλογική του δύναμη δεν ξεπερνά τους 1200 σταυρούς. Όσο και να σπρώξεις αν το άλογο από μόνο του δεν τραβάει δύσκολα κερδίζεται η κούρσα… έλα όμως που η καρέκλα είναι γλυκιά… ειδικότερα όταν δεν έχεις τι να κάνεις στον ελεύθερο χρόνο σου;

Αν ψάξει κανένας το ποσοστό ψήφων αυτών των ανθρώπων στο Αίγιο σε σχέση με αυτό εκτός του Αιγίου θα διαπιστώσει ότι ο αγροτικός πληθυσμός δίνει ένα bonus αρκετά σημαντικό από το ελλειμματικό του κύριου όγκου των ψηφοφόρων του Αιγίου. Δηλαδή άλλοι ξεκινούν με ένα bonus καθοριστικό για την εκλογή τους και άλλοι από το μηδέν. Μπορεί αυτό να είναι νόμιμο αλλά όχι και ηθικό.

Με εκείνα και με τα άλλα αντιλαμβάνεται κανείς πως οι δημοτικές εκλογές δεν είναι αποτέλεσμα ικανοτήτων, τρόπου σκέψης, ιδεών, καινοτόμων προτάσεων, ανάπτυξης δράσεων… αλλά μέσον να ικανοποιήσουν κάποιοι την ματαιοδοξία τους, να φαίνονται περισσότερο, να  ακούγονται,  να δείχνουν τα συνολάκια τους και τα κοστουμάκια τους!

Όταν λοιπόν κάποιος αρχίζει με μηχανισμούς πίσω του, με κόσμο που τον λιβανίζει, με εξυπηρετήσεις και ρουσφέτια μικρά και μεγάλα… ποιος να συγκριθεί μαζί του; Πώς να κατέβει ένας άλλος νέος άνθρωπος στην πολιτική που μόνο του όπλο είναι οι ιδέες του και οι γνώσεις του; Κατά το κοινώς λεγόμενο τον φάγανε λάχανο!

Πριν λίγο καιρό διάβαζα την βιογραφία του Ινοκέντιου Ρωμανιώλη,  Ιταλός  επαναστάτης της εποχής του συμμετείχε στο κίνημα τον Καρμπονάρων ήρθε στο Αίγιο και έγινε δήμαρχος  από το  1854 έως το 1866. Αν τότε σκέπτονταν οι Αιγιώτες όπως οι σημερινοί, αυτός ο άνθρωπος δεν θα ηγείτο αυτής εδώ της πόλης ποτέ!!!

Σήμερα η Αιγιάλεια έχει ανάγκη από καινούργιους ανθρώπους, άφθαρτους πολιτικά με καινοτόμες ιδέες και ορθό τρόπο σκέψης,  που δεν κουβαλάνε βαρίδια- αμαρτίες του παρελθόντος. Αν βρεθούν  οι άνθρωποι αυτοί  τότε το Αίγιο και η Αιγιάλεια θα επανακτήσουν την χαμένη τους Αίγλη!

Αν δεν αλλάξουμε νοοτροπία ως τοπική κοινωνία τότε να μη διαμαρτυρόμαστε γιατί δεν γίνεται τίποτα σ’ αυτό τον τόπο.

Στην περίπτωση αυτή θα είμαστε μια κοινωνία που οι μισοί θα ψήνουν καφέ και οι άλλοι μισοί θα περνάνε τον χρόνο τους πίνοντας ούζα! 

Λίγα λόγια για το συντάκτη του άρθρου

Author: Ηλίας Ασπρούκος Email:[email protected]

Προηγούμενο άρθροΗ καφενειακή πολιτική εύκολη…
Επόμενο άρθροΗ Αιγιαλιώτικη γη με τα 8 ποτάμια